maja e jezerces
prokletije
Zimski uspon na Maja jezerce 2695m najviši vrh Prokletija i Albanije ,zimski kampovi ,freeride …
Imali smo dosta neizvjesnih i pravih avantura do sad ,e ova je jedna od njih .
Ruta od 32 km po snijegu .
Dvije noći kapovanje pod šatorom na Albanskoj teritoriji u divljoj ljepoti na temperaturi od -10°C do -15°C
I kao kruna uspješan uspon na Maja jezerce.
Prvog dana oko 12h krećemo na uspon iz Vusanje sa nadmorske visine od 950m ,sa ruksacima od 15-20kg težine.
Prelazimo nekih 10km i stižemo na visinu od 1800m snijega na toj visini ima oko 80cm što nam je veoma otežavalo kretanje ,zadnjih sat vremena se krećemo u mrklom mraku .
Oko 18:30h odlučujemo da stanemo i postavimo kamp ,nalazimo jedno prirodno udubljenje u snijegu i tu uz malo dodatnog truda postavljamo šator idealno zaštićen od vjetra . Prizor je fantastičan ,oko nas su ogromni vrhovi ,nebo ispunjeno zvijezdama sve se unaokolo bijeli.
Samo mjesto gdje smo postavili šator nalazi se unutar Albanije nekih 1,5 km i sva 3 dana smo bili na njihovoj teritoriji ,bez telefonskog signala ,samo mi i Albanske Prokletije ,jer u ovoj ruti od 32 km nijesmo primijetili nijednu stopu ljudsku .Prvu noć smo proveli udobno i toplo iako je jutarnja temperatura bila – 14°C . Budimo se u 6h ,doručkujemo i počinjemo spremanje za dalje napredovanje.
U 9h smo već bili spremni za pokret ,dan je bio sunčan bez vjetra . Pred nama je završni uspon od 900m visinske razlike i nekih 6 km udaljenosti do vrha , ali ne bi to bio problem da ne moramo bukvalno da prtimo snijeg ,noge propadaju 30 cm ,a ruksaci na leđima od 15-20 kg , a plus momci gurtnama vezanim za pojas vuku bordove.
Poslije pređenih kilometar odlučujemo da izvadimo vreće ,šator i lopatu iz ruksaka i zakopamo u snijegu da se malo rasteretimo . Nastavljamo dalje, agonija i dalje traje sa propadanjem stopala u snijeg ,ako naiđemo na malo zaleđenog snijega ili gdje se obrušila neka manja lavina da je malo tvrđe ,ah naše sreće . 4,5 l vode koliko smo ponijeli na završni uspon brzo se troši ,vrijeme leti ,dosta sporo napredujemo ,čak razmišljamo da odustanemo ,ali zahvaljujući Dejanovoj i Vukovoj kondiciji i odlučnosti da se njih dvojica smjenjuju na čelo kolone ipak nastavljamo dalje . Na visini od 2500m ostavljamo i bordove ispod jedne stijene ,zakljucujemo da je završnih 200m skoro zaleđeno i da je neizvodljivo bordovanje sa visine iznad te tačke. Na tom završnom dijelu od 200m napredujemo veoma brzo uz pomoć dereza i cepina.
Već skoro iscrpljeni u 15:45h izlazimo na vrh ,zadovoljstvo je veliko ,još jednom smo stavili na test svoje psihofizičke mogućnosti . Ne zadržavamo se puno na vrhu sem da se fotografišemo ,jer je temperatura vazduha oko -10°C sa udarima jakog vjetra.
Pokušavamo da se zaklonimo nekih 70m ispod vrha u maloj zavjetrini da pokušamo da otopimo na gorioniku malo snijega i da dođemo do kojeg gutljaja vode ,jer smo već dehidrirani . Za kratko vrijeme hladnoća uzima danak počinju da mrznu prsti na rukama i nogama.
Poslije jednog gutljaja vode počinjemo brzo spuštanje da bi se kretanjem što prije ugrijali .Dolazimo do mjesta gdje su Dejan i Vuk ostavili bordove . Sa visine od 2500m skoro pred mrak staju na bordove i spuštaju se sa njima i izvode njihov omiljeni freeride do 1900m gdje postavljamo novi kamp.
Ponovo nalazimo jedno malo udubljenje pored velike stijene da bi se zaklonili od vjetra koji je dosta jako duvao cijele noći . U šatoru smo se dobro odmorili od “spartansko uspona” . Već u 6h udari vjetra postaju tako jaki da čupaju klinove iz snijega i otkrivaju spoljni sloj šatora ,ustajemo u žurbi spremamo stvari za pokret .
Kad smo se spuštili na visini od 1650m u zaklonu borove i bukove šume doručkujemo ,poslije čega slijedi lagani silazak do Vusanja u 14h.
Članovi ekspedicije : Vuk (16) ,Dejan (18) i Rajko Popović
